NOC TAŃCA – Złota gałąź / bal maseczkowy

Tegoroczna noc tańca przygotowana przez grupy warsztatowe Praktyk Lokalnej Kultury, poświęcona będzie działaniom ochronnym.

Festiwal KODY oraz inauguracja jesiennego cyklu warsztatów będą pretekstem do przyjrzenia się jak kultura tradycyjna radzi sobie z sytuacjami kryzysowymi. Gdzie szukać pomocy, gdzie szukać ochrony i dobrostanu?

Kultury tradycyjne nieodmiennie w takich sytuacjach odwołują się do świata duchowego i wyobraźni symbolicznej, szukając ochrony u świętych, patronów, opiekunów, zjednując sobie siły przyrody działaniami niemal magicznymi.

Aktywne uczestnictwo w śpiewie, tańcach i innych działaniach będzie bardzo ważne. Dlatego, warto zabrać ze sobą otwartość, chęć współtworzenia balu i maseczkę ochronną, ozdobioną jak przystało na taką uroczystość oraz jakikolwiek dzwon, dzwonek lub dzwoneczek.

EWA GROCHOWSKA 

Prowadzi badania poświęcone gatunkom i stylom wykonawczym śpiewu tradycyjnego (przede wszystkim obrzędowego) w Polsce i Europie Środkowo – Wschodniej. Realizuje nagrania terenowe, zajmuje się działalnością warsztatową i koncertową poświęconą polskim pieśniom tradycyjnym oraz muzyce instrumentalnej z Małopolski Północnej i Lubelszczyzny.

Jest autorką projektów edukacyjnych i artystycznych dedykowanych przekazywaniu, rekonstrukcji i popularyzacji polskiej muzyki tradycyjnej. Od 2017 roku prowadzi również badania nad tożsamością kulturową i przemianami tradycji muzycznych w warunkach trudnych realiów historycznych (powojenne migracje i przesiedlenia ludności).

Uczennica skrzypka Jana Gacy z Przystałowic Małych (w latach 2000 – 2013). Miłośniczka dawnego wiejskiego śpiewu weselnego, w którym nie ma miejsca na śpiewanie „półgębkiem” – uczy się tego od wiejskich śpiewaczek w Polsce i na Ukrainie od 1999 roku.

Członkini zespołów i projektów muzycznych: Tęgie Chłopy, Z Lasu, Warszawa Wschodnia, Orkiestra Jarmarku Jagiellońskiego, MZK Toruń. Stypendystka Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego (2006, 2014, 2018). Doktor nauk humanistycznych.

MACIEJ FILIPCZUK

Skrzypek, uczeń wiejskiego mistrza Kazimierza Mety. W ramach swoich poszukiwań muzycznych skupia się na przekazie bezpośrednim mistrz – uczeń oraz zgłębia tajniki archaicznych form muzycznych Mazowsza.

Muzyk grający w formie in crudo, do tańca (Dom Tańca Poznań, Maciej Filipczuk i goście weselni) oraz lider i współtwórca wielu projektów artystycznych inspirowanych muzyką tradycyjną, m.in. Lautari, Transkapela, Hałas Trio, Tęgie Chłopy, Niewte.

Współpracował z m.in. z Andrzejem Bauerem, Cezarym Duchnowskim, Marcinem Pospieszalskim, Kubą Sucharem, Shlomo Barem, Kobym Israelite, zespołami Phonosek Mechanes, Soundcheck, Zakariya, Małe Instrumenty, kapela Braci Dziobaków.

Współpracował z teatrami: Pieśń Kozła, Teatrem Narodowym, Teatrem Studio. Stypendysta Ministra Kultury w ramach projektów „Mazurek Vulgaris”, „MetaMuzyka” i „Arche Vivum”.

PAWEŁ GROCHOCKI

Śpiewak i nauczyciel śpiewu, śpiewak pogrzebowy, psychotanatolog i śpiewoterapeuta. Zajmuje się stylem śpiewu męskiego i folklorem religijnym, obrzędami i pieśniami pogrzebowymi. Uczy się od wiejskich śpiewaków, prowadzi badania terenowe i warsztaty śpiewu. Uczeń śpiewaka pogrzebowego Jana Wnuka ze Zdziłowic i Genowefy Lenarcik ze Słotwin.

Choć śpiew in crudo zajmuje większość czasu, artysta angażuje się również w inne projekty muzyczne np. „Minimal Blood” – tradycyjne pieśni o kobietach i krwi czy „Pieśni przejścia” – pieśni o śmierci i pieśni pogrzebowe z towarzyszeniem altówki.

W 2015 roku w ramach stypendium MKiDN realizował projekt Już idę do grobu – tradycyjne pieśni pogrzebowe. W 2016 roku zajął II miejsce w kategorii solista podczas Turnieju Muzyków Prawdziwych w Szczecinie. W 2017 roku w duecie Grochocki_Odorowicz zdobył Grand Prix XX Festiwalu Polskiego Radia „Nowa Tradycja”.